‘Tokatçı’ dindarlara alkış tuttular. Çalan ve çaldıkça kendilerine benzeyen bu güruhu, kayırıp gözettiler. Yakalarına birer papyon, sırtlarına birer smokin geçirip şamar oğlanına çevirdiler... Bunu yaparken arkalarından kıs kıs güldüklerinden emin olun...
Gün geldi, milliyetçi kesildiler... Fakat, Akdeniz’e karşı şaraplarını yudumlarken, “Kıbrıs’ın artık çekilmez bir yük” olduğuna hükmetmekten kendilerini alamadılar. Öylesine bir milliyetçilikti ki bu, dünyanın ünlü sahillerini noktasına kadar yazılarına taşırken, Türkiye’nin belki de yarısını görmezden geldiler.
Türküler çağdışıydı, şarkılarımız küf kokulu... Ama Victor Jara’dan, Michael Jackson’dan büyük keyif aldılar. İki arada bir derede kalan halkın duygularını deşifre eden ‘arabesk’e ise şimdilerde tenezzül eder oldular.
‘Etik’ değerleri 16-17 yaşındaki kızları ‘lolita’ olarak magazin programlarında göstermeyi izahtan vareste kalırken, halkın ahlakına tükürmekten geri kalmadılar. Ağız dolusu sövdüler, kınadılar.
Bir simidin ettiğine bakın... Aliyev ölmüş, KKTC’de bıçak sırtı bir seçim yaşanmış, piyango trilyonerleri kayıplara karışmış. Popstar evinde gözyaşı sel olmuş... Ve daha neler neler... Dolu dolu bir ay geride kalmış. Gelin görün ki, gözümüz simide takılıp kalmış.
Kentin en işlek caddelerinde, bir devrin ‘sefalet’ simgesi görkemli bir dönüş yaşıyor. Pera’laştırılmaya çalışılan Beyoğlu’ndan tutun, bohem hayatın gözde mekanı Kadıköy’e kadar, her yerde...
Halk kendini mideden yakalamaya çalışanlara, mutfağını bile defterden silmeye çalışanlara öyle bir ders veriyor ki, takılıp kalmamak mümkün değil.
Evet, ağababaları elliyi aşkın ithal peynirle Türkiye’yi kuşatmaya aldırmıştı. Şimdi Türkiye bir tek simit ve yanında Ardahan kaşarıyla bu kuşatmayı kırmaya çalışıyor.
“Bir simitle mi?” dediğinizi duyar gibiyim...
Evet.
Onlar simitle yola çıkıp proleterlikten, kompradorluğa yükseldiler unutmayın.