Araştırmamızın Bulancak ayağında muhtarlarla görüşmek üzere gittiğimizde bir muhabir bizi bir mekâna davet etti. Bulancak Engelliler Derneği’ne… Getiren Mehmet Yaşar. Derneğin başkanı. İkinci başkan Cüneyt Üstündağ ile el ele vermişler, mahalli ve mülki yönetim birimleri ile yardımseverlerden de destek alarak bu derneği 2004 yılında kurmuşlar. 2006’da da bugünkü binasına taşınmışlar. Bulancak’ın merkezi bir yerinde. Burası engelli insanların rahatlıkla yaşayabileceği bir mekân olarak dizayn edilmiş. Oturma grupları, üretim tezgâhları, okuma salonu, bahçesi, ikramları ile son derece ferah ve insanın içini açan bir mekân. Çalışanları, hizmet verenleri engelli insanlar. Verilen hizmet ve ikramlardan belirli bir ücret de alınmıyor. Burada engelli vatandaşlarımız kendi el becerileri ile üretime katkı da sağlıyor. Tekerlekli sandalyeye bağlı insanlar olta takımı üretiyor, takı malzemeleri üretiyor, galoş üretiyorlar. Hem yaptıkları iş karşılığında bir ücret alıyorlar, hem de üretimle katkı sağlıyor.
Olta takımları için en yeteneklisi Naziye Torun Hanım var. 40 yaşına kadar evden dışarı çıkamamış birisi. Ben ona misinalardan sorumlu devlet bakanı diyorum. 40 yaşına kadar Bulancak’a bağlı Kuzköy’den dışarı çıkamayan bu insan artık bu dernekte yaşıyor. Takı işlerinden sorumlu devlet bakanı da Emine Cafer Hanım. O biraz daha şanslı. Herhangi bir araç kullanmadan hareket edebiliyor. Erol Aydın Bey garsonluğunu yapıyor derneğin. Fatma Gülmez Hanım bütün bu çalışmaların organizasyonunu sağlıyor. İlkokul mezunu ama nice profesyonellere taş çıkartacak derecede yönetim uzmanı. Güleç yüzlü, sevimli sempatik bir hanım. İç işlerinden sorumlu devlet bakanı. Bu sözler benim değil… Bu bakanlık görevlerini kendi kendilerine yakıştırmışlar.
Derneğin bahçesinde dondurma satışı yapılıyor. Dernek üyelerinin yaptığı galoş, misina takımı, takı gibi malzemelerin satışından elde edilen gelir, hayırseverlerin bağışları ve kaymakamlık desteği derneğin masraflarını karşılıyor. Bu masrafların karşılanmasında hiç şüphesiz yönetimin özverisi de var.
Mehmet Yaşar Bey bize, Giresun kültürü alan araştırmalarının Bulancak ayağına merkezlik etmek istediklerini iletti. Bulancak ayağını Engelliler Derneği ile birlikte yürütmeyi teklif etti. Sabah kahvaltılarını da buradaki çalışanlar Fatma Hanım, Erol Bey ve diğer dernek üyeleri ile hazırlayıp alan araştırmasına çıkacak ekiplere ikram edeceklerini ilettiler. Seve seve kabul ettik. İyi de etmişiz ki, pek çok kişi ile de bu sayede tanıştık. Sabahın erken saatlerinde mis gibi demli çay, enfes peynir, leziz zeytin, taze salatalık – domates – yumurta – tereyağ – baldan oluşan kahvaltı servisinde adeta kuş sütü eksik. İçecek olarak sadece çay yok. Meyve suyu da katıyorlar. Saniye Biroğlu ve sevgili eşi İdris Biroğlu, hemen hemen her gün dernekteler. İki yıllık evliler.
Buraya gelenler öğle yemeklerini burada yiyorlar. Bu yemekler de ücretsiz.
Dernek bahçesinde bir trafo direği var. Direği ortadan kaldırmak mümkün olmadığı için pratik bir çözüm bulmuşlar. Hem o görüntü kirliliğini ortadan kaldırmak hem de görüntü güzelliği sağlamak için bir hayırseverin bağışladığı renkli taşlarla örüp, bir de Atatürk köşesi kurmuşlar.
Dernek üyelerinden son derece yetenekli ve başarılı insanlar da var. Yazarlar, şairler var.
Muhammet Aksoy Bulancak merkezinde bizim en önemli rehberlerimizden birisi oldu. Kendisinin eşsiz tariflerinden, özellikle adres tariflerinden faydalandık. Dernek Başkanı Mehmet Yaşar herkesi sevgiyle, anlayışla kucaklamış. Beş günlük çalışma süresinde aynı sevgi ve anlayışı bize de gösterdi.
Çalışma grubumuzun Bulancak ayağı tamamlandığında da dernek bahçesinde bize nefis bir konser verdirtti. Zaman zaman burada çeşitli sanatsal faaliyetler ve sergiler de yapılıyormuş.
Önemli olan bir başka hadise ise, dernek faaliyetlerini destekleyen gönüllü sayısının bir hayli fazla olması. Tatillerini burada engelli vatandaşlarımızla geçiren öğrenciler ve burayı yalnız bırakmayan vatandaşlar derneğin müdavimlerinden. İlçe Emniyet Müdürünün zarif eşi Nihan Hanım da bunlardan birisi. Bulancak Engelliler Derneği Giresun Valisinin eşi Betül Taşkesen ve ilçe kaymakamlarının eşleri tarafından da ziyaret edilmiş. Mahalli basında da her hafta en az bir kere de haber mevzuu oluyor.
Bulancak ayağının son günü 27 Haziran 2008 Cuma günü öğleden sonra yine Engelliler Derneği lokalinin bahçesinde derneğin görme engelli üyesi Nejdet Ay tarafından muhteşem bir konser verildi. Türkiye’nin çeşitli yerlerinde değişik müzik gruplarıyla da birlikte konser veren Nejdet Ay’ın saz çalış ve ilerlemiş yaşına rağmen türküleri yorumlayışı çalışma grubu üyelerini ve çevreden gelen dinleyicileri coşturdu.
Sözün özü, bu dernek, yeter ki insanın kafasında bir engel olmasın diyebilen, hayata sımsıkı sarılan, ben de varım ve yaşıyorum diyebilen insanların azmi, cesareti, özverisi ile kurulmuş, temelinde dostluk, yardımlaşma, hoşgörü ve sevgi olan bir dernek. Umarım ve dilerim ki bu haliyle, bir tek engelli kalmayana kadar yaşar ve yaşatılır.