Boğazlıyan Kaymakamı Şehit Kemal Bey’i hepimiz biliyoruz. Gözlerini kan bürümüş emperyalistleri ve uşaklarını tatmin etmek için asılarak şehit edilmiş Kemal Bey bu yolda yalnız değildi. Tıpkı onun gibi aynı kaderi paylaşmış, onun gibi düzmece mahkemelerde yargılanmış ve onun gibi vatana diyet borcunu darağacında ödemiş bir başka şehidimiz de Urfa Mutasarrıfı Nusret Bey’dir.
Yanyalı Karaosmanoğlu Nusret Bey!
Her vatansever gibi görevini namusuyla yapmış iyilik timsali şerefli bir Türk evladıydı Yanyalı Nusret Bey. Mütareke döneminde Hürriyet İtilafçı Dahiliye Bakanı tarafından görevinden alındı ve yargılanmak üzere İstanbul’a getirildi. Hurşit Paşa divan-ı harbinde yargılandı ve Ermeni olaylarında hiçbir suçu olmadığı anlaşılarak serbest bırakıldı.
Bu karar devrin sadrazamı Damat Ferid Paşa’yı ve Ermeni Patriği’ni mutlu etmemişti. Ermeni Patriği kan istiyordu. Sadrazam Damat Ferid de sahipleri ne derse yapacak tıynette bir adamdı. Kaderi belli olmuştu Yanyalı Nusret Bey’in.
Serbest bırakılmasından altı ay sonra tekrar tutuklanarak mahkeme önüne çıkarıldı Yanyalı Karaosmanoğlu Nusret Bey. Bu seferki mahkeme Nemrut Mustafa divan-ı harbiydi. Köle ruhlu Nemrut Mustafa bile suç bulamadı Nusret Bey’de.
Ama kalemi kırılmıştı Nusret Bey’in.
Ermeni patrikliği iftira etmek için ayarladığı üç tane kadını şahit olarak mahkemeye sundu. Kadınlar, Nusret Bey tarafından tecavüz edildikleri iftirasını attılar. Sözde, Ermeni olayları sırasında Nusret Bey Ermenilerin paralarını da gasp etmişti. Hiçbir delil olmamasına rağmen Nemrut Mustafa ne yaptı etti yalan dolan iftiralarla Nusret Bey’in idamına karar verdi.
Şerefli bir Türk evladını 1920 yılının Temmuz ayında attıkları iftirayla Beyazıd Meydanı’nda astılar.
İftira edilen, milletin parasını çaldığı iddia edilen bu şerefli ve namuslu Türk evladının arkasında bıraktığı yetimlere kalan parası, yamalı pantolonundan çıkan 1 liraydı!
Yanyalı Nusret Bey idam edilmesinden önce eşi Hayriye Hanım’a ve kardeşi Cevdet Bey’e mektup yazmıştı. Kardeşine yazdığı mektupta Yanyalı Nusret Bey şöyle vasiyet ediyordu:
“Küçük çocuklarımı, zevcemi yalnız ve pek fakir bırakıyorum. Beş gün sonra yiyecekleri bile kalmayacaktır. Allah aşkına sokaklarda bırakma. Validesi çocuklarımın terbiyesine baksın. Babaları mücrim değil, şehittir. İşte son nefesimde hiçbir şeyden korkmayarak vicdanımdan kopup gelen şu ifadelerimi sana iblağ ediyorum. Vatanım yaşasın, elbet bir gün gelir hesabı sorulur. Masumların ahı büyüktür.
Bir masumun kanıyla oynayan şu Mustafa Paşa’nın hainane hareketleri bu dünyada kendisine kar kalacak mı? Sabır tavsiye eder ve aileme sefalet çektirmemenizi rica ederim. Bilirim, senin de halin müsait değildir. Fakat ne yapalım, senden başka kimsem yok. Elveda kardeşim, hakkınızı helal ediniz.”
Ruhun şad olsun aziz şehit. Vatan seni unutmayacaktır.