Biz yurtseverler “Tanrı’nın selameti”yle yetinirken, birileri “çok şey” istiyordu… Ün, para ve yanı sıra her şey! İşte tam da böyle bir ortamda, dünya romancıları arasında NOBEL Edebiyat Ödülü’ne Orhan Pamuk’tan daha değimli biri bulunamadığını öğreniverdik…
Birçok yurtsever yazar ve okurumuz, Pamuk’u onaylamasa da, ülkemize bir “ilk” yaşatan ve Türk’ten, Türkiye’den söz ettiren ödülün “sevindirici”liğine değindi. Bu denli politize olan bir ödülün bundan sonraki inandırıcılığı çok tartışılacaksa da; NOBEL denince akan sular dururdu birkaç yıl öncelerine dek… Bir gün yeniden “edebi değer” ölçü alınırsa, NOBEL de eski saygınlığına kavuşur belki…
İlginçtir: en ipe-sapa gelmez bir pop şarkısının etrafında bile kıskançlık fırtınaları estirilirken, koca NOBEL “vasat” bir kitaba gidiyor ve kıskanan yok! Hani, vardır da, dillendiren yok. Kavga eden yok. “Benim hakkımdı” diye kanal kanal dolaşıp konsomasyon yapan yok!..
Bu arada, Pamuk’un matematiksel yeteneği, OSCAR’ı isteyen filmcilerimize ve müzik ödüllerine göz dikenlere esin kaynağı olacak mı dersiniz?..
Pamuk’un herhangi bir kitabını sormaca konusu yaptığımızda, “Okudum çok beğendim” diyenlerle, “On sayfa katlanamadım” diyenler başa baş gidiyorsa, NOBEL’i sorgulama hakkımız doğmuş demektir. Sayısız yazar ve okur, on sayfa katlanamadığını ancak “özel” olarak söyleyebiliyor. Böyle bir şeyi dile getirmenin “itici”liğini kimse kolay kolay göze alamıyor. “Çekici” olmaksa, günümüzde demokrasi havariliğinden geçiyor. Öyle bir demokrasi ki, evrensel ölçüleri aşarak elimizi-kolumuzu bağlamakta, ulusal değerlerimizi “ödün konusu” yapmaktadır…