Nerden bulaştın güzel vatanım bu ihanet çamuruna?..Bu keşmekeşe hangi hain eller bulaştırdı, yıkılmaz dediğim kalelerinde kimler delik açtı, kimler bıçak attı sinene?..
Canım vatanım şimdi en mahrem yerlerinde en kalleş eller dolanır, bir tek gülünü koklamaya kıyamadığım gül vatanım, şimdi talana uğramış bir gül bahçesi vatanım! İçimde, ta içimde ıstırap çekiyorum, hiçbir yanıma sığdıramadığım için her gün kahroluyorum, kiminle dertleşeyim, kime şikâyet edeyim sana yapılan bu zulmü!
Ey güzel vatanım, toprağına basmaya kıyamadığım, basarsam her karışındaki şehidimin ruhunu incitirim diye korktuğum vatanım! Üstünde ihanet üstüne kalleşlik var, hangi yöne yatsam, hangi yöne baksam, hangi dalı tutsam incinmişliğin, kırılmışlığın dağlıyor yüreğimi.
Yüzüm yok yüzüne yüzüm sürmeye, özüm tutmuyor özünde yer etmeye, içinde mi kaldık, çanak mı tuttuk sana saplanan ihanet hançerine, öz yurdunda parya mı oldun, öz yurdunda garip mi kaldın canım vatanım.
Bozkırında at sesleri, dağlarında kuş cıvıltıları, bedenlerde senin için çarpan yürekler, seni her an düşünen beyinler arşa varmadıkça üzerinde yaşamak ar geliyor canım vatanım!... Hani
bizi anlatan bir söz vardır: ‘Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır/ Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır’. Şimdi uğruna ölünmesin diye bin bir çaba içerisinde ihanetin elleri.
Ama sana söz olsun vatanım gül tenine kimse kirli elini süremeyecek, sana uzanan eller bu güne kadar nasıl kırıldıysa öyle kırılacak yine, bu Alplar, bu Alperenler geçmişte nasıl kendini feda etmişse yine kendini feda edecek uğruna…