Uzun bir giysi ile salınarak yürüyen birkaç genç. Yüzlerinde sevinç ifadeleri salına salına yürüyorlar. Uzun elbiselerinin üzerinde erkelerde mavi kızlarınkinde kırmızı şeritler göz alıyor. Gençlerin bir kısmı elbiselerinin önlerini bağlamış bir kısmı bağlamamış. Bir yandan arkadaşlarına laf yetiştiriyor bir yandan etrafa uçuşan elbisesini düzeltiyor elbisesini bağlamamış olan genç. Adımları normal değil hızlıda değil düzensiz denilse daha doğru olur. Bazen bir ara durup kahkaha patlatıp ilerliyorlar. Geride kalan kısa boylu kız gruptan kopmamak için araya girmek istiyor. Gömleğini öne koyvermiş saçlar sıfır jöleli erkek bir öğrenci delikanlı adımlarla grubun lideri gibi ilerliyor. Eller sık sık kafalara gidiyor. Kafalarda kare şeklinde şapka bir köşesinden püskül fırlamış. Gençler duraklayıp çarpıştıklarında kafalarındaki şapka türü şeyi düşürmemek için ellerini kafalarına getiriyorlar. Bir kısmı bu şeyi ellerinde tutmayı tercih etmiş bir kısmı koltuk altında.
Gruptaki bir genç cübbesinin kısa geldiğinden bahsediyor. Gerçekten Türk kası bayağı büyük olan arkadaşa cübbe tayt gibi gelse de kep büyük kafasına tam oturmuş.
Grup önümde hızla ilerliyor. Sanırım varmak istediğimiz menziller aynı. Dakikalar oldu hala aynı yönde ilerliyoruz. Aynı virajları dönmemiz düşüncemi haklı çıkarıyor.
Bir binanın önüne geldiğimizde gençler gözden kayboldu. Ben konferans salonuna doğru ilerlerken tanıdığım velilerle selamlaşıyoruz.
Hepsi çok heyecanlı. Yavruları bir engeli daha aşıyor nede olsa. İlköğretim den sonra şimdide lise mezunu olmuş ciğerleri. Onların bu gururlu günlerinde yanlarımda olmak için büyük gruplar halinde binanın merdivenlerine tırmanıyorlar. Merdivenlerde yer yer tıkanmalar oluyor ama çabuk çözünüyor.
Yukarıda görevli öğrencilerle karşılaşıyoruz. Yer gösteriyorlar. Burası gerçekten büyük bir yer. Seyircilerin oturacağı bölüm iki katlı tiyatro standı oldukça geniş. Stand önünde hummalı bir hareketlilik gözleniyor. Kravatlı baylar ve abiye kıyafetli şık bayanlar son rötuşları yapıyor olmalılar. Ciddiyet had safhada uzaktan karınca topluluğunun çalışkanlığı gibi bir durum gözleniyor.
Görevli öğrenci buraya oturabilirsiniz efendim diyor. Elimde bir sürü çiçek kadife bordo koltuğa oturuyorum.
Az sonra yüksek şiddette bir klasik müzik salonu inletiyor. Müzikle eş zamanlı olarak caddede gördüğüm öğrenciler ve onlara benzeyen yüze yakın öğrenci standa geliyor.
Yüzler çok güzel. Sevinç mutluluk heyecan karışımı bir ifade var suratlarda.
Standın önündeki bir kürsüye gelen bir bayan ilk başta heyecanlı olan sesini hafif bir öksürük ile düzeltiyor ve uzun bir bürokrasi sıralamasından sonra Uzunmehmet Lisesi’nin mezuniyet törenine hoş geldiniz diyor.
Merhaba değerli arkadaşlarım,
Mezuniyet törenleri haziran ayını süsleyen etkinliklerin başında geliyor.
Genç beyinler tüketicilikten üreticiliğe giden yolda bir engeli daha aşmanın heyecanını yaşarlar bu ayda.
Cübbe ve kep onların hayallerinin bir parçasıdır desem yanlış olmaz sanırım. Törenden saatler önce giyilir ve törenden sonrada uzun bir sürte çıkarılmaz bu elbise. Mezuniyetin simgesidir cübbe. Bunu herkese göstermek istercesine törenden sonra saatlerce caddelerde salına salına gezerler cübbeleri ile. Onlar caddelerde farklılıklarını gösterirler o gün, haklıdırlar da. Liseden mezun oldular.
Peki bir okulun lise kısmından mezun olan öğrencilerin bir kısmına cübbeli kepli tören yapılırken diğer bir kısmına yapılmayabilir mi?
Okulun bir kısım öğrencilerine tören yapılıp diğer bir kısım öğrencilerine yapılmazsa bu öğrencilerin psikolojisi ne olur?
Cevabı bende var. Zonguldak Uzunmehmet Lisesi’nin Süper lise mezunu öğrencilerine tören yapılırken düz lise mezunu öğrencilerine yapılmıyor.
Geçen sene düz lise öğrencilerine törene dâhil edileceğine dair duyuru yapılmış olmasına rağmen bu bir süre sonra iptal edildi. Tören Süper lise kısmı öğrencilerine yapılmaya devam ediliyor yıllarca.
Bu okulun düz lise kısmından mezun olan öğrencileri tanıyorum. Yaptığım muhabbetlerde anladığım şudur: Bu öğrenciler aşağılanmış duygusu içindeler. Kendilerini eksik hissedenler bile var. Kıskanıp süper lisedeki arkadaşlarının törenlerine gitmeyenlerde var. Öğrencilerimin bunu anlatırken yer yer duygulanıp duraksamaları olayın vahametini anlatıyor.
Bir eğitimci olarak diyorum ki mezuniyet töreni bir okulun tüm mezun öğrencileri için yapılır. Süper lise düz lise ayrımı yapılamaz. Bu tür bir uygulama öğrencileri negatif psikolojik duruma götürür.
Kulağı delik bir eğitimci olarak biliyorum ki bu tür uygulamalar başka şehirlerde bazı liselerde de yapılmaktadır.
Ulusal bir gazetede yerel bir konu gibi gelmesin bu yazı.
Gençleri kamplara bölmek onları itilmişlik duygusuna sokmak doğru değildir.
Umarım gereği düşünülür, selamlar