Bir süre önce yazar Orhan Ferit Pamuk, Ermeni meselesiyle alâkalı hezeyanlar savurarak, “1 milyon Ermeni’yi, 30 bin Kürd’ü kestik” demişti. Dilin kemiği yoktu ki… Nedense Türkiye’de ayrıcalıklı bir yere sahip olmak için böyle akıl, mantık ve hatta insanlık dışı şeyler söylemek veya yapmak gerekiyor. Orhan Ferit de bunlardan biri. Ferit… Damat Ferit’i mi hatırlattı size. Benzerlik mi var sizce? Yoksa Tevfik Fikret’i mi hatırlattı?
Bu cesur (!) yazarın mazlum (!) Ermeniler’i bakın neler yapmışlar. İşte birkaç örnek: İlk Ermeni isyanı 1890'da Erzurum'da gerçekleşmiştir. Bunu, yine aynı yıl meydana gelen Kumkapı gösterisi, 1892-93'te Kayseri, Yozgat, Çorum ve Merzifon olayları, 1894'te Sasun isyanı, Bâbıali gösterisi ve Zeytun isyanı, 1896'da Van isyanı ve Osmanlı Bankası'nın işgali, 1903'te ikinci Sasun isyanı, 1905'te Sultan Abdülhamid'e suikast girişimi ve nihayet 1909'da gerçekleşen Adana isyanı izlemiştir. 1914'de Zeytun'da 100, 1915 Van olaylarında 3.000 ve 1914-1915 Muş olaylarında 20.000 Türk, Ermeni mezalimi sonucu hayatlarını kaybetmiştir. Van'ın Zeve Köyü'nün bütün halkı, kadın, çocuk ve yaşlı demeden, Ermeniler tarafından öldürülmüştür. Daha burada sayılamayacak bir yığın katliamları vardır ki; onlar için ansiklopedi yapmak gereklidir.
İntihalci (bilgi hırsızı) yazar Orhan Ferit Pamuk’un Ermenilerinin kurduğu “Asala” terör örgütü 42 Türk diplomatını şehit etmiştir. Bu hakikatler ortada iken bu adam bir de utanmadan: “Türkler, kendilerinden birinin, kendileri hakkındaki gerçeği yabancılara anlatmasını istemiyorlar. Bu sınırsız bir kimlik bunalımının göstergesidir" diyebilmektedir. Evet bir şahsiyet, kimlik, ahlak, vicdan ve muhakeme bunalımı vardır. Bu da tarihî gerçekler gün gibi ortada iken mantıksızlığın ve vicdansızlığın zirve sahibi Orhan Ferit Pamuk’tur.
Gazi Mustafa Kemal Ermeni meselesinin içi yüzünü şöyle anlatıyor: “Ermeni katliamı konusundaki sözler, gerçeğe uygun değildi. Aksine, güney bölgelerinde, yabancı kuvvetler tarafından silahlandırılan Ermeniler, gördükleri koruyuculuktan cür’et alarak bulundukları yerlerdeki Müslümanlara saldırmakta idiler. İntikam düşüncesiyle her tarafta insafsız bir şekilde öldürme ve yok etme siyaseti gütmekte idiler.”

* * * * *
Aslan Mashadov bildiğiniz üzere şehid oldu. Belki kimileri göz yaşlarını tutamadı ve gözlerine uyku girmedi. Belki kimileri bir kez daha kadeh tokuşturdu ve nasıl daha fazla para kazanacağının hesaplarını yaptı. Mashadov, insan gibi yaşadığı bu dünyadan insan gibi göçtü. Arkasında onu hiç görmeyen, sesini bile duymayan ve dünyanın öbür ucunda dahi olsa gözyaşlarını tutamayan gönüldaşlarını bıraktı. İnsan Hakları adı altında bölücülük yapan, insanlık simsarları acaba bir devlet başkanın ölümüne neden tepki vermiyorlar? Nerede insan hakları, nerede Birleşmiş milletler? Nerede Cengiz Çandar’ın, Birand’ın teröre karşı savaşan ABD’si. Rus terörünü niye engellemiyor uygar dünya ve medeni Avrupa? Neden mi? Çünkü onlar etinden ruhuna kadar Müslüman olduğu için. 400 yıldır süren bu savaşa neden dur denilmiyor? Bir Rus ölünce dünyayı ayağa kaldıran insan hakları savunucularına göre Çeçenistan’daki çocukların, anaların velhasıl insanların yaşamaya hakkı yok mu? “Allah’ım içimizdeki beyinsizler yüzünden bizi de helâk etme”
Mashadov, Çeçenistan resmi haber ajansı Chechenpress ile yaptığı röportajda halkına şöyle sesleniyordu: “Halkımıza temin ediyorum ki; işgalciler vatanımızı terk edecek, bir dakikalığına dahi askerlerimizin mücadelesi durmayacak. Biz adaletin zaferine inanıyoruz, çünkü biz Allah'a inanıyoruz.”
1944 ile 1957 yılları arasında hiçbir Çeçen vatanında doğamadığı için Mashadov da 1951 yılında Kazakistan’da doğdu. Ömrünü Çeçenistan davasına adayan Mashadov, kara toprak altında değil büyük adamların gönüllerinde yatacaktır. Tıpkı Şeyh Şamil gibi, tıpkı Cevher Dudayev gibi…