Türk masalları “bir varmış bir yokmuş” la başlar. Keloğlanın devleri,Kara Vezirleri yenip,kötüleri cezalandırıp padişahın kızını almasıyla sonlanır.Gökten üç elma düşer, bu elmalar masalcıya, dinleyene, v.s. hakça paylaştırılır.
Son aylarda elmalar gökten bizim holding beslemesi, A.B.D ve A.B yalaması yazar bozar takımının kafasına düşmüş olmalı. Anadolu’da abuk subuk, dengesiz konuşan yol yordam bilmeyenler için “bunun kafasına gıcımak (çam kozalağı) düşmüş”
denir. Bu sözle tariflenen kişinin sözüne, eylemine itibar edilmemesi anlaşılır. Anlaşılan
Elmalar bizim köksüz beslemelerin kafasına düşmüş olmalı ki kafayı elma ile bozdular.
A.B.D ve A.B’nin Türkçe servisi bülteni haline gelen Mütareke medyası KIZILELMA kampanyasıyla aslında Türk halkında genetiksel olarak var olan Milli duyarlılığa savaş açtı.
30 Ağustos’ta İstanbul Tepe başı’nda sağ-sol kökenli Milli güçlerce düzenlenen
“YA İSTİKLAL, YA ÖLÜM” mitingi, işbirlikçi sermayeyi ve çığırtkanlarını hayli telaşlandırdı. Bu soysuz takım günler öncesinden solcu’ya solculuğunu, ülkücü’ye ülkücülüğünü, Atatürkçü’ye Atatürkçülüğünü hatırlatarak bu eylemin racon’a uymadığını, geçmişteki hasımların bu gün hısım olmaması lazım geldiğini yazıp çizdiler.
Milli çizgide, Milli duyarlılıkla ülkeye sahip çıkarak, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş felsefesinde birleşmek, mütareke kalemleriyle velinimetlerini çok rahatsız etmişe benziyor. Türk Askerlerini Kıbrıs’ta, Kuzey Irak’ta sevmez; Necef’te, Bağdat’ta, Gayya kuyularında sever bu soysuz takımın racon kesebilmesi için itibarının olması gerekir.
Mahalle adabında eski fırtınaların raconunun yeni yetmelerce dinlenmesi için,
şereflice ununu eleyip duvara asmış olması, geçmişinde zikzak olmaması lazım gelir. O
zaman mahalle kahvesinde baş köşe onun olur. Sözü sohbeti dinlenir. Mütareke kalemlerinin medya plazalardaki görkemli odaları, maroken koltukları ne itibar sağlıyor ne de racon kesmeye yarıyor. Dönmelerin, travestilerin raconu ne anlama gelirse yazar, bozarların raconu da o anlama gelir.
Holding Medyası 30 Ağustos eylemi aleyhindeki kampanyaya manşetten girdi. Eylem sonrası ise çoğunlukla iç sahifelerden ses verdi. Eylemi küçültmek, verilen mesajın kitlelere ulaşmasını önlemek için de karikatürize ederek yansıttı.
Biz bu eylemin 2 Şubat 2003 tarihli KKTC’ye ve Rauf DENKTAŞ’a destek mitingi ile birlikte değerlendirilmesini düşünüyoruz. Bu iki eylemin de ortak paydası sol ve sağ gelenekten gelen, Mili duyarlılık sahibi kesimlerin Kuvay-i Milliye felsefesi temelinde birleşmesidir. Türk varlığına ve Türkiye Cumhuriyeti’ne çullanışın, sinsi kuşatmanın ortak bir çıkışla yarılması bu yolla mümkün olabilir.
Kızıl Elma’nın bazılarının tansiyonuna, kollestrolüne, kalbine, başına kıçına niçin çok dokunduğu ayan beyan ortada. Soysuz takıma duyuralım; Elma’ların daha büyükleri yarın bir gün yine kafalarına düşecek, bir yerlerini fena acıtacak.
