Ala karlı bir dağ idim
Hiç bitmedi kışım benim
Doğrulduğum günden beri
Dumanlıdır başım benim

Taşlarımı söktü seller
Çiçeğimi derdi eller
Yıllarımı çaldı kullar
Unutuldu yaşım benim

Ağaçlarım yaprak döktü
Ceylânlarım boynun büktü
Bir şimşek bağrımı yaktı
Yaralıdır döşüm benim

Gariplere el veririm
Şaşkınlara yol veririm
Güzellere gül veririm
Pay etmektir işim benim

Yakarırım göğe doğru
Akranımdır Ilgaz, Ağrı
Yanar Kafkasların bağrı
Yağmalanır düşüm benim

Çavlanlarım çeker zikir
Bülbüllerim türkü okur
İçimde lâvlar birikir
Buza keser dışım benim

Dolularım ak incidir
Fırtınalarım kincidir
Adım dostun sevincidir
Düşmanıma hışım benim

Oğul verdim arık oldu
Meyve verdim koruk oldu
Güz ayı pek buruk oldu
Ağulandı aşım benim

Dört mevsim de yara aldım
Gençliğimi yere çaldım
Orta yaşta ölüp kaldım
Taşa geçti dişim benim

"...Gözelerim ilâç artık
Yağmurlarım kırbaç artık
Tek duaya muhtaç artık
Yosun tutmuş taşım benim..."