ABD-İngiltere-İspanya-Avustralya ittifakının martın ikinci yarısında başlattığı Irak’a yönelik savaş halen sürüyor. Şiddetini her gün biraz daha arttırarak daha da sürecek görünüyor. Bütün savaş stratejistlerinin söylediği gibi, ne kadar süreceği belli olmayan bu savaşın düğümünü 7 milyon nüfusa sahip Bağdat çözecek. Sokak sokak, ocak ocak çatışma yaşanacak. Çok can yanacak, çok kan akacak.
Savaşın başından beri yaşananlar gösterdi ki, Irak halkı koalisyon birliklerine karşı beklenmeyen ve hiç tahmin edilemeyen bir “direnme” gösterdi. On yılı aşkın süredir “Saddam rejiminin düşürülmesi ve/veya Irak ulusunu çökerterek uygarlığın tüm yönleriyle yok edilmesi, beşeri ve teknik gelişmesinin önlenmesi” için Irak halkına uygulanan “ambargo” geri tepti.

Diğer taraftan koalisyon güçleri, şubat ve mart sayılarındaki köşemizde ısrarla belirttiğimiz, “kuzey cephesini bay-pas edip güneyden tek yönlü saldırının zorluklarını, risklerini ve komplikasyonlarını” günler geçtikçe bir bir yaşıyorlar.

ABD’nin savaş stratejisinin mimarı, savunma uzmanı Harlen Ulman geçtiğimiz günlerde “kuzey cephesinde Türkiye’nin yer almaması talihsizlik, görünen o ki Türkiye’ye ihtiyacımız varmış, Bush yönetimi Türkiye ile diplomasiyi belki yeterince iyi yönetemedi, bu talihsizlikti. Görünen o ki, kuzey cephesine ihtiyacımız varmış” şeklinde beyanda bulundu.

Yine, ikinci tezkerenin Mecliste görüşülmesinden önce Türkiye’ye karşı tehdit içerikli beyanlarda bulunan ABD Dışişleri Bakanı, Irak’a yönelik savaşın bekledikleri gibi gitmemesi üzerine, ifade değiştirerek “Türkiye’nin ABD’nin çok iyi dostu olduğunu” beyan etti.

ABD yetkilileri savaşın devam ettiği bu süreçte, bir yandan Türkiye’ye karşı bu içerikte
peşi peşine beyanlarda bulunurken, diğer yandan da Türkiye’nin Irak’ın kuzeyine ek kuvvet göndermesine İngiltere ile birlikte şiddetle karşı çıkıyor ve “çatışırız” diyorlar.

Genelkurmay Başkanı Sayın Orgeneral Hilmi Özkök Paşa, ABD ve İngiltere’nin “istikrardan yoksun ve çifte standartlı” bu politikasına geçtiğimiz günlerde, “bazı dost, müttefik ülke ve kurumların Türkiye’ye yönelik şüpheci ve haksız, bazen de kırıcı söylemleri, Türk Halkını derinden etkilemektedir. Denizler ötesinde kendisine tehdit olduğunu söyleyenlerin, aynı tehdidin hududun hemen ötesinde olduğunu söyleyen Türkiye’yi inandırıcı bulmamalarını anlamakta güçlük çektiğimi ifade etmek isterim. Harekata ilişkin gelişmeler, Türkiye’nin jeopolitik ve stratejik değer ve önemini açıkça herkese bir kez daha göstermiştir” şeklinde çok net ve anlamlı bir karşılık verdi.

Aslında ABD ve İngiltere sadece Türkiye ile değil, BM Güvenlik Konseyi üyesi diğer devletlerle de diplomasiyi yeterince iyi yönetemedi. BM Güvenlik Konseyini bir bakıma noteri gibi gören bir yaklaşım sergilediler. Bu tavır gerek BM’nin mevcut statüsü, gerekse Dünya barışı açısından fevkalade sakıncalar doğurabilir. Geçtiğimiz günlerde İngiltere Avam Kamarası Başkanlığı’ndan istifa eden Robin Cook, “BM’nin yerini ABD’nin arzu ve isteklerine bıraktığını, bu savaş kararıyla hem BM Güvenlik Konseyi’nin, hem de kurallarla yönetilen dünya düzeninin feci bir yara aldığını” belirterek durumun fotoğrafını çekmiştir.

Bütün bunlar gösteriyor ki, ABD – Türkiye arasındaki ilişkilerde bir istikrarsızlık söz konusudur. Oysa istikrar, iç siyasette olduğu gibi dış siyasette de başarının olmazsa olmaz şartıdır. Bu nedenle uluslar arası ilişkilerde istikrarlı bir siyasete her devletin ihtiyacı vardır. İstikrarsızlık güven bunalımını, güven bunalımı da tekrar istikrarsızlığı doğurur.