Kasım 2008

Ö T E S İ

 

8.12.2024 



Tutanak

 
Hüseyin Özbek

Mübadele Muhabbeti


Bizim yazar-bozar takımı epeydir Mübadele’ye, Mübadilli’ğe takılıyor. Bir mübadillik muhabbeti ki sorma gitsin. Mostralık Yunan mübadil tayfası, iki günün biri Türkiye’de. Bir bakıyorsun kokonalar, çorbacılar Doğu Karadeniz’de, bir bakıyorsun Trakya’da, bir bakıyorsun Ege’de. Bizim yazar-bozar takımı, kafaya alınan bazı gerzek yerel yöneticiler, olayı abartmada her türlü hız sınırının üzerine çıkan medyamız ve de başımızın tacı mübadil tayfa, kareyi tamamlıyor. Mübadele olayının tarihsel temelini kısaca açıklayalım:

Lozan Konferansı’nda Türkiye’de kalan Rumlar’la, Yunanistan’da kalan Türkler’in karşılıklı değişimi görüşülür. Bu konuda 30 Ocak 1923’te bir protokol imzalanır. Yalnız İstanbul’da yaşayan Türk tebası Rumlar’la, Batı Trakya’da yaşayan Yunan tebası Türkler, bu karşılıklı değişim anlaşmasının dışında kalacaklardır. Bu değişim anlaşması sonucu, her iki taraftan yüzbinlerce insan, kaç kuşak yurt bildikleri topraklardan ayrılmak zorunda kalırlar. Göç ve yeni bir çevreye yerleşimin trajik öyküleri, işin önemli bir boyutudur kuşkusuz. Mübadele sürecinin trajik öyküleri, mübadil ailelerinde kuşaktan kuşağa aktarılırken, uzakta kalan yurt özleminin masalımsı figürleriyle de beslenerek, çoğu kez maddi gerçekten hayli uzaklaşmış olur.
Kurtuluş Savaşı’ndan zaferle çıkan Türk ulusu, Atatürk’ün gençliğe hitabesinde belirttiği “BİR GÜN İSTİKLAL VE CUMHURİYETİ MÜDAFAA MECBURİYETİNE DÜŞERSEN” diye başlayan cümlenin veya “İSTİKBALDE DAHİ SENİ BU HAZİNEDEN MAHRUM ETMEK İSTEYECEK DAHİLİ VE HARİCİ DÜŞMANLARIN OLACAKTIR” cümlesinin işaret ettiği gelecekteki tehlikelerin en önemli maddi temelini, MÜBADELE SÖZLEŞMESİ ile kökten çözmek istemiştir.
Osmanlı İmparatorluğu’nun asli unsuru olan Türk ulusu, kanını yüzyıllarca imparatorluğun uzak köşelerinde adeta sebil ederken, yahut dönme-devşirme paşaların kırımına uğrarken, Osmanlı tebası Rum, Ermeni, Musevi azınlıklar ekonomik olarak çok rahat koşullar altındadır. Hele Osmanlı’nın gerileyiş, yarı sömürgeleşme ve çöküş döneminde adeta “ASR-I SAADET”lerini yaşamışlardır. Doğunun “HASTA ADAM”ı Osmanlı’ya çullanan batılı büyük devletlerin acentaları, yardakçıları, yerli işbirlikçilerine dönüşme yetenekleri sonsuz “AZINLIK”ların ulusumuza verdikleri ölçüsüz zarar, Kurtuluş Savaşı Önderleri ve Türk Ulusu tarafından unutulmamıştır. Mübadele anlaşmasıyla olası sorunlar, ilerideki etnik ihanetler, tarihin bu anlamdaki tekerrürü, ileriye yönelik olarak önlenmek istenmiştir.
Büyük Önder ve Türk Ulusu günümüzde masum görünüşlü, sanatsal ve nostaljik bir sosla başlatılan, psikolojik ve giderek maddi altyapısı oluşturulan MÜBADELE MUHABBETİ AYAKLARIYLA PAZARLANAN İHANET GİRİŞİMİNİ o günlerden görmüş gibidir. Mübadele anlaşması aralıksız savaşlarla eriyen Anadolu Türk nüfusuna taze kan gibi gelmiştir. Yine üretken, yetenekli soydaşlarımız yerleştirildikleri yurt köşelerinin ekonomik dinamizmine de ciddi katkılarda bulunmuşlardır. 1923’te Lozan’da çözümlenmiş bir çıbanbaşı yeniden kaşınmaktadır. Çıkış noktasından, odağından ihanet kokuları gelen günümüz mübadil muhabbetinin yerli maydanozları her zamanki gibi bizim köksüz aydıncıklarımız, yazar-bozar soytarılarımız ve de bir kısım medya baykuşlarımızdır. Terk-i dünya etmiş ana-babalarını bayramda bile hatırlamayan soysuz takım, sömürge aydınları, bizim köle ruhlu CUMA’larımızı (Batılı beyaz efendi-sahip Robenson’un ISSIZ ADADAKİ KÖLESİ) konu MÜBADİL MUHABBETİ’ne geldi mi salya sümük canla başla işe sarılıyorlar.
Sözün burasında bazı rakamlar verelim de, mübadil muhabbetinde bizim de tuzumuz olsun!... Şubat 1919’da İstanbul Hükümeti’nin İtilaf Devletleri’ne sunduğu resmi rapora göre, Anadolu Vilayetleri’nin nüfusu şöyle gösterilmiştir: 9 milyon 291 bin 346 (yüzde 85 İslam). 1 milyon 14 bin 612 (yüzde 9 Rum). 542 bin 572 (yüzde 5 Ermeni). 93 bin 364 (yüzde 0.8 Musevi). Kurtuluş Savaşı sonrası Türkiye’yi mübadil anlaşması yapmaya zorlayan, içerdeki etnik ihanete bir örnek olmak üzere Karadeniz’deki Pontus ayaklanmasına kısaca değinelim: 30 Ekim 1918 Mondros Ateşkes Anlaşması’yla başlayan Pontus Rum Ayaklanması Sevr Anlaşması’ndan sonra gittikçe geniş bir çevreye yayılmaktadır. Trabzon Rum Metropoliti Hirisantos ve Pontus Cemiyeti Başkanı Konstantin İsyan’in başındadır. Pontusçular Merzifon Amerikan Koleji’nde 1904 yılında “Pontus Rum Cemiyeti” kurmuşlar ve dış destek de sağlayarak faaliyete geçmişlerdi. Kurtuluş Savaşı yıllarındaki etnik kalkışmanın temeli önemli ölçüde bu misyoner okullarında atılmıştır.
Çarşamba, Amasya, Merzifon, Havza, Tokat, Erbaa ve diğer tüm bölgede 50’ye yakın çeteyi oluşturan 25-30 bin Pontus Rum çeteci vardı. 1918 yılından 1920 sonuna kadar iki yılda yalnızca Samsun çevresinde öldürdükleri Türkler’in sayısı 699’u bulmuştur. 59 yaralama, 15 dağa kaldırma, 13 kadına tecavüz eylemini de buna eklemeliyiz. Kurtuluş Savaşı süresince devam eden Pontus ayaklanması ordumuzun İzmir'e girmesinden ve Kurtuluş Savaşı’nın bitmesinden beş ay sonra kesin olarak bitirilebilmiştir. Ege’den bir örnekle rakamsal dökümü bitirelim: Kurtuluş Savaşı öncesi Ayvalık’ın 21 bin 267 olan nüfusunun 18 bin 52’si Rum, 3 bin 215’i Türk’tür.
Mübadele anlaşması ve uygulaması sonucu Türkiye’nin gelecekteki olası etnik kalkışma ve melanetlerden kurtulmak istediğini yukarıda belirtmiştik. Şu anda ülkemizde maddi temeli ve belirli bir nüfus temeli ve yoğunluğu olmadığı halde mübadil muhabbetiyle pazarlanan etnik hiyanetin önümüzdeki günlerde daha kapsamlı bir şekilde karşımıza çıkarılacağını bilerek hazırlıklı olmak gerektiğini düşünüyoruz.





ufuk@ufukotesi.com

Bu yazı toplam defa okunmuştur.

Ufuk Ötesi Gazetesi'nde yayınlanan yazı, haber ve fotoğraflar kaynak gösterilerek iktibas edilebilir.

UFUK ÖTESİ.COM

BU YAZIYI TAVSİYE EDİN

Adınız  Soyadınız

E-posta adresiniz
Arkadaşınızın e-posta adresi

 

Yazdır  - Sayfanın Başına Dön 

 

 Sayı :79

 KÜNYE
 
 ARŞİV
 
 ABONELİK
 
 REKLAM
 
 
  YAZARLAR
 Ali Arif Esatgil
Bayrak gibi yaşamak...
 Alptekin Cevherli
En zor yazım…
 Doç. Dr. Fethi Gedikli
Şimşek gibi çakıp geçen ülkücü
 Dr. Yusuf Gedikli
Sevgili Kemalciğim, candaşım, kardaşım, arkadaşım…
 Kemal Çapraz
Son söz...
 Olcay Yazıcı
Asil Neslin Son Temsilcisi: Kemâl Çapraz
 Bayram Akcan
“BOZKURT” Kemal ÇAPRAZ
 Aydil Erol
Bu çapraz, kimin çaprazı?!!
 Şahin Zenginal
Sensiz hayat zor olacak
 Ünal  Bolat
Sevdiğini Türk için seven Alperen
 Hayri Ataş
“YA BÖYLE ÖLÜM DEĞİL Mİ ERKEN”
 Mehmet Türker
Türk Dünyasının dervişi
 Mehmet Nuri Yardım
Kemal Çapraz diye bir kahraman
 Prof Dr. Ali Osman Özcan
Ufuk Ötesinde Çapraz Ateş
 Orhan Seyfi Şirin
Çapraz doğuştan ‘Reis’ti
 Rasim Ekşi
Kardeşim Kemal’in Vasiyeti
 Dr. Orhan  Gedikli
Sevgili Kemal Kardeşimin Ardından
 Özdemir Özsoy
Seni unutamayız
 Dr. Ünal Metin
“Ufuk Ötesi” yaşıyor
 Aybars Fırat
Kastamonu Beyefendisi
 Süleyman Özkonuk
Öteki Ufuk
 Coşkun Çokyiğit
Kemal Çapraz “Tek Ağaç”lardandı
 Zeki Hacı ibrahimoğlu
30 yıllık dostumdu
 Baki Günay
Kırım Meclisinde Kemal Çapraz sesleri
 Ahmet Tüzün
İz Bırakan
 Cem  Sökmen
Metropoldeki dâvâ adamı: Kemal Çapraz
 Hüseyin Özbek
Kemal Bey
 Asuman Özdemir
Sermayeye kurban gittin…
           
       
 
   

Karahan 2002