20 şubat 1889’da Istanbul’da dünyaya geldi. Babası o dönemin tanınmış iş adamlarından Ahmet Behçet, annesi Ayşe Behçet’tir; annesiyle babası kardeş çocuklarıdır. Soy adı yasası çıktığında, Atatürk’ün yakınında bulunan Ahmet Behçet, “Behçet”i soy adı olarak kullanmak isteğine Ata’dan olumlu cevap alır. Hulusi Behçet, küçük yaştayken annesini kaybettiğinden ötürü kendisini büyük annesi yetiştirir. (Kemalettin Tuğcu gibi) yalnız ve acı bir çocukluk dönemi geçirir. Bu dönem onun bütün yaşayışını etkiler; bu yüzdendir ki, içe dönük bir insan olur. Babasının işlerinden ötürü, ilk ve orta öğretimini, o zaman sınırlarımız arasında bulunan Şam’da yapar. İyi bir eğitim görür; çok iyi derecede Fıransızca, Lâtince, Almanca öğrenir. O günlerde sivil tıp fakülteleri bulunmadığı için, utacı yetiştiren tek okul olan İstanbul Gülhane Tıp Akademisinde tıp öğrenimine başlar. 21 yaşında okulu bitirir; 25 yaşında uzman olur. İlk görev yeri Edirne Askerî Hastanesidir. 1914-1918’de burada deri ve zührevî hastalıklar uzmanı ve başhekim muavini olarak görev yapar. 1918-1919 yıllarında, görgü ve bilgisini artırmak için önce Budapeşte’ye, sonra da Berlin’e gider. Memleketini çok seven utacımız, yabancı bir ülkede yaşamak ve yerleşmek istemediğinden, Avrupa dönüşü bir süre serbest olarak çalıştıktan sonra 1923’te Hasköy Zührevî Hastalıklar Hastanesi başhekimliğine getirilir; 6 ay kadar çalışıp Gureba Hastanesi dermatoloji uzmanlığına geçer. Üniversite hocalığının yanı sıra öğleden sonraları da muayenehanesinde Istanbul’un yüksek sosyetesine ve ünlü kişilere özel doktorluk yapar. Şiddetli bir yanıktan ötürü tedavi edip hayatını kurtardığı bir hastasının kız kardeşi Refika Davaz ile, Cumhuriyetimizin kuruluş yılı olan 1923’te dünya evine girer. Eşinin o dönemin ünlü diplomatlarından birinin kızı olması dolayısıyla çok yönlü bir sosyetik hayata girer. Bu evlikten tek kızı Güler doğar. Güler, şimdi İngiltere’de oturmakta olup dekorasyonla meşguldür. Ara sıra Türkiye’ye gelmektedir. Hulusi Behçet, Türk akademik hayatında profesör unvanını alan ilk akademisyendir. 1939’da ordinaryus olur. 1947 Cenevre Tıp Kongresinde Türk tıbbının ve kendi biliminin kudretini gösterir. Kongre, tespit ettiği bir hastalığa onun adını verir: “morbus Behçet”=(Behçet hastalığı). (Behçet hastalığının Japonya’dan İran’a uzandığını ve Akdeniz ülkelerini içine alan bir kuşakta çok sık görüldüğünü kaydeden uzmanlar, çoklukla ağızda aft denilen yaralarla, genital bölgedeki yaralarla ve deri bulgularıyla seyrettiğini belirtirler. Yurdumuzda en çok Karadeniz, sonra da İç Anadolu ve Akdeniz bölgesinde görülen hastalık, teşhis konulmuşların takiplerini düzenli olarak yaptırıyorlarsa, korkmalarına, telâşa kapılmalarına, üzülmelerine gerek yok, derler.) Arpa uyuzu ve Şark çıbanı üzerindeki çalışmaları bütün dünyaca kabul görür. Genç bir hekimken başlayan araştırma, yazma ve tartışma merakı onun herkesin dikkatini çeken özellikleriydi. Hastanedeki odasında veya laboratuarında sabahlara değin çalışırdı. Yerli ve yabancı kongrelere orijinal bildirilerle katılmak onun için son derece önemliydi. Çok sayıda yerli ve yabancı yayınlar yaptı. Yabancı dil bilmesinden ötürü, batıdaki yayınların önemlilerini Türkçeye çevirir, gençleri bilgilendirmeye çalışır, memleketimizdeki ilgi çekici olguları yabancı dergilerde yayınlayarak ülkemizle bağlantı kurardı. Uluslar arası değere sahip bu bilim adamımızın otoritesinden şüphe eden, Mark Twain’in “Beyaz Fil Nasıl Yakalandı?” adlı hikâyesini kısaltıp “Fil Hamdi Nasıl Yakalandı?” başlığıyla yayınlayan Aziz Nesin gibi “komiksel ve de gülünçsel” yazarlar, nezaket ve kibarlık anıtı Prof. Dr. Hasan Yazıcı gibi bir otoriteden, Behçet uzmanından ağızlarının payını aldılar. (“Hulusi Behçet ‘yağmacı’ değildi”, Cumhuriyet-Bilim Teknik, 2.1.1993). Fırengi teşhisi, deri hastalıkları konusundaki çalışmaları, Behçet hastalığını buluşu dolayısıyla 1975 Tübitak Hizmet Ödülü Dönemi Tıp Ödülü” ölümünden 32 yıl sonra (1980’de) Hulusi Behçet’e verildi. 1 Ekim 1996’da hatırası için gümüş para çıkarıldı. 8 mart 1948’de geçirdiği bir kalp kırizi sonucu hayata gözlerini yumdu. Zincirlikuyu mezarlığı A adasında toprağa verildi. Işıklar içinde yatsın, durağı Uçmak olsun.