Anayasa’nın 104’üncü maddesi, Cumhurbaşkanı’nın görev ve yetkilerini düzenliyor. Cumhurbaşkanı’nın yürütme ile ilgili görev ve yetkilerini düzenleyen b fıkrası, af yetkisini de içeriyor. 104’üncü maddenin b fıkrasının 13’üncü bendi, Cumhurbaşkanı’na “Sürekli hastalık, sakatlık ve kocama sebebi ile belirli kişilerin cezalarını hafifletmek veya kaldırmak” yetkisini veriyor. İşte Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer de Anayasa’nın verdiği bu yetkiyi kullanıyor ve bazı mahkûmları affediyor. Cumhurbaşkanı Özel Kalem Müdürü ve Dışişleri Başdanışmanı Tacan İldem’in, 6 Şubat 2003 tarihinde Çankaya Köşkü’ndeki basın bilgilendirme toplantısının ardından dağıtılan bilgi notunda, Cumhurbaşkanı Sezer'in, af çalışmalarına ilişkin de bilgi verildi. Bilgi notunda, göreve başladığı 16 Mayıs 2000 tarihinden 6 Şubat 2003 tarihine kadar geçen 996 gün içinde Sezer’in toplam 137 mahkûmu affettiği belirtiliyordu. Hemen ardından Cumhurbaşkanı Sezer’in 3 mahkûmu affettiğine dair kararlar da 7 Şubat 2003 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlandı. Bu sayı ile Sezer’in affettiği mahkûm sayısı 142’ye ulaştı. ANKA Haber Ajansı, 7 Şubat tarihinde Sezer’in en son affettiği 3 mahkûmla ilgili ilginç bilgileri veriyordu: “Sezer”in af kararı verdiği Nergiz İzci (29), ‘silahlı terör örgütünün sair efradı olmak ve meskun yere patlayıcı madde atmak’ suçlarından İzmir DGM tarafından 12 yıl 6 ay ağır hapis cezasına çarptırılmıştı. Canker Aslan (31) ise ‘silahlı terör örgütünün sair efradı olmak ve meskun yerde patlayıcı madde atmak’ suçlarından Ankara DGM tarafından 21 yıl 8 ay hapis cezasına çarptırılmıştı. Ökkeş Karaoğlu (32) da, ‘silahı terör örgütünün sair efradı olmak’ suçundan İstanbul DGM'de yargılanarak, 15 yıl ağır hapis cezası almıştı. Karaoğlu, bir süre, F tipi cezaevlerine karşı başlatılan ölüm orucu eylemine katılmıştı.” Anadolu Ajansı ise Sezer’in bu mahkûmları Adli Tıp kurumu tarafından saptanan sürekli hastalıkları sebebiyle affettiğini belirtiyordu. Rahşan Ecevit affı olarak da bilinen ve çok tartışılan af yasasında bile 40 bin mahkûmun serbest kaldığı düşünülürse Sezer tarafından 142 mahkûmun affedilmesinin hiç de küçümsenmeyecek bir rakam olduğu görülecektir? Aslında Anayasa, Cumhurbaşkanı Sezer’e mahkûmları affetme yetkisi veriyor. Bundan önceki Cumhurbaşkanları da bu yetkiyi zaman zaman kullanmışlar. Ancak o dönemde affedilen mahkûmlar genelde çok yaşlı ve ileri derecede hasta olan kişilerdi. Sezer’in affettiği mahkûmlar ise son örnekte de görüldüğü gibi, ne hikmetse genelde gençlerden oluşuyor. İlginç bir tesadüf de, birçoğunun, hatta yarısından fazlasının ölüm orucu eylemcisi olması… Şimdi herkesin kafasında bir soru var. Sezer kimleri ve niçin affediyor?