|
Bizlere artık daha çok iş düşüyor.
Kemal Çapraz kutsal değerlerin avcısı değil hamalıydı. Kutsal değer avcısı haramilerin birkaç yılda bir avladığı bir ulu kervanın başçılarındandı. Doğuştan reisti. Ete kemiğe bürünmüş erdemdi.
Oy dilenip soygun yapan, fakir halk adına, yoksul öğrenciler adına sadaka toplayıp, dilenip, gövdeye indirip doyamayanlara inat aç iken de tok olanlardı.
Bizim nesilden yiğit iken ölenler için yazdığım şiirimi Kemal Bey için hususî olarak söylemek de varmış.
Kemal Çapraz için
Dilenmedik din için;
Keyf sürmedik can için!
Ömür’dü vatan için,
Baç’ımız* bre Kemal!
Hem hamiyet, hem para
Olmadı bir arada…
Bir yürekte kırk yara,
Suçumuz bre Kemal!
Çıktık nice yangından,
Kanat açtık enginden,
Toktu nice zenginden,
Açımız bre Kemal!
Bir ağlayıp gülmüştük,
Aksungur’u bulmuştuk,
Sacayağı olmuştuk,
Üçümüz bre Kemal!
Bakışırdık bir kızla,
Yaramız sardık tuzla,
Bir idi dışımızla,
İçimiz bre Kemal!
Nisanda kar yağardı,
Bin bir ömre değerdi,
Genç yaşlarda ağardı,
Saçımız bre Kemal!
Ay yıldıza kan verdik,
Neslimize şan verdik,
Yiğit iken can verdik,
Kaçımız bre Kemal!
Ne ten zevki, ne damak,
Şeref için yaşamak!
Çarpan bir kalp taşımak,
Suçumuz bre Kemal!
Gelmiş idik topraktan,
Ayrılmamıştık Hak’tan,
Uçmağa erer çoktan,
Göçümüz bre Kemal!
Sevdalar; yaşar ruhta,
Ruhlar gezer ufukta,
Alınır bir şafakta,
Öcümüz bre Kemal!
Dilenmedik din için,
Keyf sürmedik can için,
Ömür’dü vatan için,
Baç’ımız bre Kemal!
*Baç: Vergi, haraç, harç…
|
