|
Muştuladı yaratan ağladığım kışları
Kanat çırptı içimde sonsuz sevgi kuşları
‘Doğdu ol nûr tânesi’: hasret tûfânı dindi
Yaşadığım zindana, gökçe bir ışık indi
Okşadı rûhumuzu akça doğan teleği..
Ay yüzlü, mâsum edâ: yeryüzünün meleği
Başladı koşusuna, düşlerin eşkin atı
Çekilen ıstırabın, kutsanmış mükâfatı
Kul Rabbinden razıdır, Rabbi de razı ondan
Sen bir Osman oğlusun, son şehzâde, son sultan!..
Her şey bir imtihandır, sırattan geçer kimi..
Nasıl sevindirmişti, ol Rahmân, İbrâhim’i?
Kudret O’nun elinde: Ne benlik var, ne senlik
Kuşattı hânemizi diriltici esenlik..
Altınoluk altında mahzun kalbin duâsı
Allah’ın kuludur o, Türk’ün ulu atası..
Ağdı yeti kat göğe sevincin semâvisi
Gözleri ebr-i nisan, sanki kuşluk mâvisi
Artık daha bir güçlü, artık daha bir varım..
Gönendirdi gönlümü görkemli kehribârım
Dergâhta aks-ı sedâ: Sultan Baba hâfızı
Ayrılık endişesi, kalbimi burkan sızı!..
Çoğalıyor çok şükür, Âdem’den beri türüm
Seninle filizlendi ölümsüz tefekkürüm..
İnsan bir mucizedir: hikmetli, ulvî yorum
Bütün hayâllerimi sana devrediyorum..
Süzülür ya atmaca, uçurumdan aşağı
Saçların altın tozu, sarı buğday başağı
Zemherinin nevruzu, taze kan gibi yekin
Şölen var obamızda, sefâ geldin gökekin!..
Kaderin atlasından, kızıl çıksın, gök girsin
Ay ışığı altında yazdığım ak şiirsin..
Yankılanır dağlarda ‘delikanlı’ feryâdım
Artık ben olmasam da, seninle yaşar adım..
Zorlama kaderini, bırak meylince aksın
O’na iltica edip, O’na sığınacaksın..
Zübde-i âlemsin sen, oluşun sırrı: cenin
Yûsuf gibi efsunlu, cennet kokuyor tenin..
Şaşırtıcı benzerlik: kudret kalemi desen..
Cân içinde cân gizli: sen mi bensin, ben mi sen?
Annen iffetli kadın: kardelen kadar temiz
Cemâlin, ol esmayı çağrıştıran gül-remiz..
Asâlet var mayanda, töreli, görklü paşa
Tüm dünya bozulsa da, sen erdeminle yaşa!
Ömür de biter Oğuz, mutluluk da, elem de
Saâdet ve sükûnet, bil ki, öte âlemde..
Ölüm kılıcı açar hayatın perdesini..
Unutma sakın yavrum, bugünün ertesini..
Gün akşam, vakit tamam; bitti hülyâ çağımız
Üfle kutlu ateşe: sönmesin ocağımız!..
|
