|
İçime çekmek isterdim en çok
Süt çağından kalma masum kokunu
Alıp giden, hiç bitmeyen; o ejderha yolların
Rafa kalkmış acı dolu yılların
Yılların kokusunu ...
Dile benden ne dilersin!
Demen gerekmiyor biliyor musun!
Koklamama gerek yok ay parçası varlığını!
Gözümde tütüyor zaten ne varsa
Ilık ve beyaz bir bulutsun geçmişten gelen
Ne hoş bir penceredir gülümsemen
Güneşin solmadığı devirlere açılan
Işık sızdırıyor şimdi hücreme
Kararmış yüreğimde
Hayatın izlerini kıpırdatıyor.
Bir demet mutlu gün sökün ediyor
Kavak yelleriyle çınlayarak
Bir demet mutlu gün çıkıp geliyor.
Aralanıyor ışıklı sesinle
Bizi sağ bırakan kurşuni yıllar
Bahtiyar yaşlılık bu olsa gerek!
Köhnemiş göğüs kafesinde
Yepyeni bir vınlamayla kalbim
Işıklarıyla hayat buluyor sevginin
Allah’ım böyle günler de olacakmış
Kirlenmiş gibiyim geçen yıllarla
Arınıyor ve iman tazeliyorum
Küçük bir yüreğin türküsünü duydukça
Hayatın ortalık yerinde
Bütün yönlere aynı uzaklıktayız
Çay karanlığında, hatıralar kumrallığında
Bütün geçmişleri anıyoruz
Oturmuşuz karşılıklı
Bebeklerin gülücükleri, öpücükleri tadında...
Gülüşüyoruz
Hayatı bölüşüyoruz.
|
