|
Üstüme Üstüme Geldi Bu Şehir
Cadı kazanıdır, görünmez dibi
Oynadım koynunda körebe gibi.
Makberden devrilen kitabe gibi,
Üstüme üstüme geldi bu şehir...
Denizinde ne balıklar oynadı,
Zindanında ne çorbalar kaynadı,
Yollarını Lokman Hekim çiğnedi,
Sultan Süleyman’dan kaldı bu şehir...
Âşıktım, güçlüydüm, öyle bir sevdim,
Cüceler içinde yaşayan devdim...
Zulme baş kaldırdım, Hakk’a baş eğdim;
Ağzımdan, burnumdan geldi bu şehir...
Sımsıcak dost idi, cana can idi,
Damarımda coşkun akan kan idi,
Aşkımın mâbedi bir mekân idi,
Aklımı başımdan aldı bu şehir...
Pembe sokaklarda düştü önüme,
Bir zaman aklımı çeldi bu şehir.
Işıl ışıl yandı, girdi kanıma
Gözümden düştükçe, soldu bu şehir...
Beni çılgın etti, kendi çıldırdı;
Büktü boynumu, can evimden vurdu.
Bardağı taşırdı, zinciri kırdı,
Sabrımı yerlere çaldı bu şehir...
Akardı bağrında yaldızlı sular,
Laleydi, sümbüldü, güldü bu şehir...
Tükendi umutlar, söndü arzular;
Gözümde can verdi, öldü bu şehir...
Ne yöne gittiysem kesti önümü,
Koydu son noktayı biçti sonumu.
Uzattım çaresiz bükük boynumu,
Bir kurban aradı, buldu bu şehir...
Kimseler sezmedi bendeki hali,
Çoktan yitirdim o nazlı hayali.
Oltada çırpınan balık misali,
Islak gözlerime doldu bu şehir...
Yağmurum; sağanak yağarım artık.
Güneşim; her sabah doğarım artık.
Her köşe başında ben varım artık,
Beni bin parçaya böldü bu şehir...
|
