Şiir

 

Orhan Seyfi Şirin  

Bizimkiler


Orhan Seyfi ŞİRİN

Vuruldular, ölmediler,
Gençlik nedir bilmediler,
Ölse bile solmadılar,
Bizimkiler, bizimkiler.

Bükülmedi bilekleri,
Bir bir oldu, dilekleri.
Şimdi Rabb’in melekleri,
Bizimkiler, bizimkiler.

Özge renkli bir fasıldır,
Yekpare aşktan hasıldır,
Kaybedilmiş bir nesildir,
Bizimkiler, bizimkiler.

Tan yerini kanattılar,
Yeri göğü oynattılar,
Yurdu baştan donattılar.
Bizimkiler, bizimkiler.

Bir körpecik sevgililer,
Tomurcuklar, taze güller,
Yaseminler, karanfiller
Bizimkiler, bizimkiler.

Yoruldular, hem yordular.
Zalime karşı durdular,
Dünden hesabı sordular.
Bizimkiler, bizimkiler.

Aşktan yana inlediler
Kalplerini dinlediler
Seda olup çınladılar
Bizimkiler, bizimkiler.

Kırmadılar gönülleri,
Ağlattılar bülbülleri.
Saf göz yaşı, alın teri.
Bizimkiler, bizimkiler.

Gönül, Hak’tan sevgi diler.
Bizimkiler, bizimkiler.
Mezarlık dalında güller,
Bizimkiler, bizimkiler.


Orhan Seyfi ŞİRİN


www.ufukotesi.com - 10 / 2003  

ufuk@ufukotesi.com

Ufuk Ötesi Gazetesi'nde yayınlanan yazı, haber ve fotoğraflar kaynak gösterilerek iktibas edilebilir.